Adam Mickiewicz nie uczynił z narratora istoty wiedzącej o wszystkim. Wręcz przeciwnie, wie mniej, niż ci, o których mówi. Pyta: „Jakiż to chłopiec piękny i młody?” albo „Jakaż to obok dziewica?”. Narrator zdaje relacje podczas dziejących się właśnie zdarzeń, czyli jest ich świadkiem.
W młodzieńczym dziele polskiego skryby pt. „Świtezianki” nie występuje zbyt wielu bohaterów. Więcej postaci występuje w innej jego balladzie, której tytuł to „Świteź”