Menu Zamknij

Kategoria: Eliza Orzeszkowa

Streszczenie utworu „Panna Antonina” Elizy Orzeszkowej

 

 

   Narratorem jest przede wszystkim znajoma tytułowej bohaterki, osoba wspominająca ją samą oraz jej opowieści. Przybliża ona czytelnikom jej osobę i to, co od niej usłyszała. Pierwszą swoją historię panna Antonina opowiada jej, będąc w wieku trzydziestu kilku lat. Kobieta ta już w tak młodym wieku wygląda na przemęczoną i starszą od swoich rówieśnic. Główna postać jest zwolenniczką emancypacji kobiet. Te, które nic pożytecznego nie czynią, są według niej pasożytami w społeczeństwie. Popiera kształcenie pań na najwyższym poziomie. Sama też daje nauki. Siedemnaście lat była guwernantką u obcych, a od czterech pomieszkuje w mieście i jeździ do domów swoich uczniów. Wieczorami bezpłatnie uczy ubogie dzieci.

„Panna Antonina” to opowiadanie o kobiecie pozytywistycznej

 

 

   „Panna Antonina” to dzieło o tematyce dotyczącej nauczania dzieci, w tym dziewcząt. To nie jedyny utwór Elizy Orzeszkowej, w którym przedstawiona jest historia nauczycielki, by przedstawić ówczesne problemy związane z biedą i brakiem dostępu do edukacji. Jednakowoż guwernantki te różnią się od siebie. Joanna Lipska nauczała dopiero po śmierci swojego rodzica, gdy musiała odciążyć finansowo brata. Można przeto się zastanawiać, czy wykonywałaby ten zawód, gdyby nie jej zła sytuacja ekonomiczna. Trudno nam mówić, by była zdecydowanie wroga próżniaczemu podejściu kobiet do życia.

 

Problematyka opowiadania pt. „Dobra pani” Elizy Orzeszkowej

 

 

   Majętna i niezależna od nikogo wdowa wyrwała z domu mularza biedną, acz śliczną małą dziewczynkę. Oderwana ze swojego środowiska Helcia poznaje nowy, ofiarowany jej przez panią Ewelinę Krzycką, świat. Ludziom wokół wydaje się, iż czyn tej pani jest szlachetny, godny naśladowania przez innych. Zresztą taka pomoc udzielana ubogim przez bogaczy nazwana została filantropią i jest chwalona przez wszystkie warstwy społeczne. W tym jednak przypadku mamy do czynienia zaledwie z pozorami.

 

Streszczenie dzieła pt. „Dobra pani” Elizy Orzeszkowej

 

 

 

   Tytułowa postać to dobrze sytuowana wdowa żyjąca w XIX wieku. Ewelina Krzycka w okolicach Ongrodu (Grodna) ma dobra ziemskie. Przebywa tam z niechęcią, wyłącznie z powodu interesów. Przez ostatnie spędzone tam dwa lata marzył się jej wyjazd za granicę. Nudząc się na tej prowincji, postanowiła wstąpić do Towarzystwa Dam Dobroczynnych. Jej zadaniem było wyszukanie biednych w wyznaczonej dzielnicy.

 

Translate »