Menu Zamknij

Kategoria: Adam Mickiewicz

Dzieło „Romantyczność” Adama Mickiewicza jako innowacyjny sposób spojrzenia na świat

 

   Ballady i romanse to cykl utworów poetyckich stworzonych przez polskiego wieszcza w latach 1819-1821. Wydano go w 1822 roku w tomie I Poezji. Najpierw umieszczono wiersz „Pierwiosnek” oraz balladę „Romantyczność”, którą uznano za uzewnętrznienie polskiej epoki romantycznej. Stąd też za początek romantyzmu na polskim obszarze uważa się datę wydania mickiewiczowskiego zbioru dzieł.

 

Publiczna dyskusja klasyka z romantykiem w mickiewiczowskiej balladzie pt. „Romantyczność”

   Bohaterka „Romantyczności” Adama Mickiewicza wydaje się zdziwaczała, gdyż widzi swojego zmarłego narzeczonego w biały dzień, chociaż dla niej panował mrok. Spotykamy się tutaj z aberracją zachowania. Z jednej strony postać ta skowyczy, z drugiej raduje się, a to z kimś rozmawia, a to coś łapie w powietrzu. A przecież nie ma przy niej ani jednej żywej duszy! Obserwujący ludzie wierzą, iż nie inaczej, obok dziewczęcia znajduje się widmo Jaśka. Czereda poprzez intuicję wyczuwa, obecny naokoło Karusi, świat zmarłych.

Źródła dla inspiracji autorów ballad

   Ballada to gatunek wyrosły z poezji ludowej. Jak więc łatwo się domyślić, pełna jest wątków związanych z gminem, jego wierzeniami, legendami i opowiadaniami.

   Romantycy zrezygnowali z klasycznej, czyli wyszukanej literatury. Zainteresowali się zaś żywą twórczością ludów. Olśniewała ich nie tylko prostota, ale także fantastyka. Urzekali się ludową skłonnością do sprawiedliwości i tego, co proste oraz chęcią spoglądania na świat w mało skomplikowany sposób, acz piękny.

   Romantyczny poeta utożsamiał się ze zwykłymi ludźmi. Do tego inspirował się ich dorobkiem i korzystał z ludowego pojmowania wartości.

Translate »