„Kordian” Juliusza Słowackiego powstał w 1833 roku w Genewie, natomiast wydano go w marcu następnego roku.
Dzieło to stanowi potrzebę rozliczenia się z dylematami, przed którymi zmuszeni byli stanąć ludzie biorący udział w powstaniu listopadowym. Powstały one z powodów i politycznych, i moralnych. Utwór zaś został stworzony także z chęci uformowania pewnego rodzaju rozrachunku w stosunku do odpowiedzialności patriotycznej, w tym obowiązku uczestniczenia w walce o wyzwolenie.
Z pewnością książka Słowackiego stanowi dyskusję z hasłami i poetyckim światopoglądem Adama Mickiewicza oraz z tzw. szkołą religijną. W pewnym sensie rywalizacja w literaturze tylko ją wzbogaca o nowe dzieła. Wobec tego dobrze, iż „Kordian” to odpowiedź pisarza z Krzemieńca na mickiewiczowskie „Dziady” z części III. W tymże wytworze literackim została zawarta nadzieja Słowackiego, by „…okryć ciebie, Matko moja, promieniami takiej sławy, aby cię inne ludzi pociski dojść nie mogły”.
„Kordian” nieprzypadkowo został wydany bezimiennie. Anonimowość gwarantowała utworowi, według Słowackiego, równiejsze szanse w publicznej dyskusji z mickiewiczowskim dziełem.