„Ballady i romanse” to mickiewiczowski łańcuch czternastu utworów napisanych po mistrzowsku.
Po raz pierwszy wydano je w czerwcu 1822 roku w Wilnie. Ukazały się w I tomie „Poezji”. Nawiasem mówiąc, stanowił on pierwszy polski zbiór poezji nowej epoki. Z tegoż to powodu datę tę uznano za wstęp do romantyzmu w naszym rodzimym kraju. Dzieła te zostały dedykowane bliskim znajomym polskiego skryby.
Mickiewicz był tym poetą, który pomógł w ukształtowaniu się polskiego schematu ballady XIX wieku. Autor „Ballad i romansów” utworzył uzus ballady, która zaczęła obowiązywać w naszej literaturze. Opierała się ona na wzorze motywów pieśni ludowej.
Powyższe nie zmienia jednak faktu, iż historia tego gatunku rozpoczęła się w odległych czasach, o których wiemy niewiele.