Tadeusz to tytułowa postać utworu Elizy Orzeszkowej. To dwuipółletni, długo oczekiwany syn ubogiego chłopskiego małżeństwa – niezbyt urodziwej Chwedory i barczystego, krzepkiego Klemensa.
Dziecko to o turkusowych oczętach, jasnych włosach i różanych ustach miało „okrągłe i pulchne” policzki, które „tryskały rumieńcem różowym jak zorza”.
Ten milusiński był jedynakiem, zresztą bardzo kochanym przez swoich rodziców. Pragnęło jeszcze ich obecności, toteż mać zabierała go do pracy.
Poranek szkraba zaczynał się od wypicia mleka z kubka, albowiem już od ponad roku nie ssał „piersi matczynej”. Myty był wyłącznie raz na tydzień, przed pójściem do Kościoła, dlatego w piąty dzień był już niebywale brudnym dzieciątkiem.
Zawsze jednak berbeć charakteryzował się ciekawością świata i częstą radością. Oczywiście, że popłakiwał, ale wtedy, gdy przez pewien czas nikt się nim nie interesował. Niestety, zainteresowanie dzieciny otoczeniem kończy się dla brzdąca tragicznie, ponieważ przez to wpada on do stawu i nie umiejąc pływać, tonie niezauważony przez innych.