Adam Mickiewicz nie mógł zrezygnować z romantycznych aspektów swoich dzieł. Dotyczy to także ballad, w tym i „Świtezi”.
Na pierwszy plan rzuca się zaczerpnięta z wierzeń ludowych fantastyka, którą jest przemiana mieściny w jezioro i zjawa córki Tuhana.
W następnej kolejności dostrzegamy specyficzny opis natury nadający balladzie klimat grozy i niepewności, dodając do tego przedziwne, fenomenalne zjawiska słyszalne i widziane w pobliżu wody.
Kolejno spotykamy się z historią pełną heroiczności i patriotyzmu, ludowym postrzeganiem sprawiedliwości, fantastycznym i rzeczywistym światem, aż w końcu dochodzimy do czasu rozwiązywania tajemniczej zagadki.