Pokrótce o bohaterach „Anielki” Bolesława Prusa

„Anielka jest piękną dziewczynką” ni to ubogą, ni sierotą. Dane jej jest wszystko, co potrzebne do szczęścia: rodziców, uczoną guwernantkę i własnego psa. Mieszka na wsi, co latem owocuje wspaniałą zabawą. To trzynastoletnie dziewczę i choć nieogarnięte to bardzo sympatyczne, o wspaniałym sercu. Niestety, przez kilka lat zaniedbywane.

Józio, brat tytułowej postaci, wychowywał się pod kontrolą chorej matki i sam uwierzył, że jest chorowity. Nauczył się mówić po francusku i mało miał kontaktu z naturą.

Matylda, czyli Mecia, inaczej „pani Janowa, matka Anieli” jako młoda pełna była niezwykłego wdzięku o wspaniałym, pogodnym charakterze i towarzyskich cechach. Później jednak zachorowała, osamotniała, gdyż mąż ciągle gdzieś wyjeżdżał. Zatem „światem jej był dwór i niekiedy park”.

Jan to dziedzic, ojciec Anielki. To człowiek lubujący się w wydawaniu majątku, zadłużaniu się, by żyć ponad stan. Lekkomyślnie zarządza dworem, a z powodu serwituty skłócony jest z chłopami. „Niemcy zawarli z nim taki układ, który on pół roku temu śmiejąc się, podpisał, pewny, że… jakoś to będzie!…”.

Panna Walentyna to guwernantka Anielki. „Nieładna, stara panna, trochę demokratka, trochę filozofka, trochę historyczka i wielka pedantka”. To osoba gardząca arystokracją. Sama jednak ma surowe zasady i chroni siebie przed rzekomym napastnikiem – dziedzicem. Cierpi, gdy jej miłość zaręcza się z inną.

Ciotka Anna Stokowska – szwaczka i siostra Meci tak o sobie mawiała: „zbiedniałam, zmizerowałam się w pracy, a pewnie i zestarzałam”.

Kuba i Jagna Zając to karbowie mieszkający na folwarku umiejscowionym na wilgotnych terenach. Przeżyli śmierć trójki swoich dzieci.

Gajda, Grzyb, Jan Samiec to ubodzy chłopi, którym nie podobał się pomysł ich uwłaszczenia. Chcą przeciągać umowę, by dziedzic dał im więcej. Obawiają się jednak, że ten sprzeda majątek Niemcom i nic nie dotrzymająlub w najlepszym razie zostaną ukarani zabezprawne postępowanie.

Magda to córka Gajdy. Na swej drodze spotyka Anielkę, która udziela jej pomocy, a później wstawia się za nią.

Szmul to Żyd będący po stronie dziedzica. Nie interesuje go los chłopów. Radzi im po to, by donieść o ich decyzjach Janowi. Obchodzi go jedynie jego własny interes – młyn, który, nawiasem mówiąc, otrzymuje nie wcześniej niż po ślubie Jana z Weissową.

Baronowa Weiss ma „około lat czterdziestu” i jest „dobrego wzrostu, śniada, z czarnymi, bardzo żywymi oczyma”. Poza tym ma grube rysy, aczkolwiek ukazujące jeszcze „dziś ślady piękności”. Możliwe, że jest baronową – Żydówką, a na pewno bogatą kobietą, która po śmierci matki głównej bohaterki bierze ślub z Janem.