Anielka Tarłowska to siostra walecznego Marysia, która z wyglądu przypominała starszego od siebie brata, albowiem była z niej także niska i o podobnej „wątłości kształtów” postać. Poza tym wyróżniała się tymi samymi „rysami cery”, co Tarłowski.
Jasnowłosa i niebieskooka była powierniczką brata. Rodzeństwo obstawało za ideą pozytywistów. Anielka pracowała, u boku brata, w szkole. Kiedy naszedł znojny dla ojczyzny czas, mimo strachu o życie drogiego jej Marysia, popierała jego zainteresowanie udziałem w starciach powstańczych.
Zakochana w Jagminie, a zarazem świadoma, że choć on także czuje do niej to samo, to ich miłość może zostać okrutnie przerwana przez nagłą śmierć, prosiła go o zaopiekowanie się Marysiem.
Z trudem żyła po stracie dwóch mężczyzn. Można sądzić, iż nie była już zdolna do związania się z kimś innym. Z pewnością nie w głowie jej było zamążpójście. Po latach, kiedy odwiedziła powstańczą mogiłę, wyglądała licho, biednie, samotnie i nieszczęśliwie. Przez długi czas opłakiwała swojego ukochanego brata i zapewne Jagmina.