Pisarz, który nawiązuje swoją twórczością do ludowych wierzeń i podań, ukazuje całkiem innowacyjne spojrzenie na świat i nową metodę poznawczą tego, co nas otacza.
Ballada powstała na samym początku 1821 roku prezentowała zarówno postawę skryby, jak i samą istotę romantyzmu wraz z poglądami tejże epoki na tematy związane ze światem. Wyraża nie tylko kierunek innym pisarzom, ale ukazywała również tok konfliktu między romantykami a klasykami.
Akcja ballady Adama Mickiewicza pt. „Romantyczność” toczy się za dnia na terenie „miasteczka”.
Czymże byłaby poezja bez środków językowych?
Przecież ich zadaniem jest wywołanie u czytelnika zamierzonych wzruszeń, wybudzenia jego fantazji i obudzenia skrywanych uczuć. Bodajże żaden poeta nie jest w stanie sobie wyobrazić świata literatury, w którym brakuje środków poetyckich. Tak też było z Adamem Mickiewiczem.
Narracja wykazuje tutaj podekscytowanie. Relacjonowanie przebiega na żywo. Poeta zarówno przyśpiesza, jak i zwalnia. Zauważa się także niedociągnięcia, niedomówienia. Relacja więc jest pełna przerw, zrywana, dzięki czemu tajemnicza, romantyczna.
Wstęp utworu „Romantyczność” Adama Mickiewicza to cytat z „Hamleta” Szekspira: „Zdaje mi się, że widzę… gdzie? | Przed oczyma duszy mojej”.
-
Karusia – straciła swojego narzeczonego, oblubienica Jasia.
-
Duch Jasia – ukochany dziewczyny, ukazujący się jej po swojej śmierci.
Liryka stworzona przez Miłosza nie należy do najprostszej w interpretacji. Mimo popularności tegoż liryka za jego życia nie należał on do tych, których łatwo zrozumieć. Aby, choć w małym stopniu, było to możliwe, należało się znacznie wysilić. Być może jego twórczość jest tak znana, ponieważ sam poeta liryczny udzielał się kulturalnie, co przysparzało mu dodatkowych czytelników.
Postaci z „Kamieni na szaniec” wykształtowały się dzięki takim dziełom jak wiersze Juliusza Słowackiego. To między innymi „Testament mój” wpłynął znacznie na osobowości opisanych przez Kamińskiego bohaterów.