Bohaterami dzieła Stefana Żeromskiego byli z początku wchodzący w dorosłe życie studenci, których łączyła fascynacja nauką i hasłami pozytywizmu, zaangażowanie i chęć niesienie pomocy innym.
Przede wszystkim swoją osobowość i charakter człowiek istota ludzka kształtuje dzięki sobie i przyjętym normom. Aczkolwiek działalności innych nie są dla niego obojętne. Nierzadko uniemożliwia pełnienie własnej funkcji w społeczeństwie. To jest powszechne zjawisko mające miejsce także dzisiaj. Niby człowiek ma własną wolę, ale tylko do momentu, gdzie nie styka się z narzuceniem czyjejś. Przecież wszyscy chyba znamy przysłowie, które poucza: „Z jakim przestajesz, takim się stajesz”. Jaką rację mają ci, co się nim posługują. Można łatwo się przekonać czytając o dziejach i postępowaniach Pawła Obareckiego.
Utwór napisany został przez Stefana Żeromskiego. Opublikowano go w tym samym roku, albowiem w 1891 w czasopiśmie „Głos”. Następnie mogli go przeczytać czytelnicy debiutanckiego tomu pt. „Opowiadania w 1895 roku”.
Utwór „Siłaczka” ukazuje nam świat młodych ludzi, którym po zdobyciu wykształcenia przyszło prowadzić swoje życie prywatne i zawodowe w wiejskim otoczeniu. Główne postaci, czyli Stanisława Bozowska i Paweł Obarecki poznawszy się na studiach, zrozumieli, że łączy ich ten sam cel – pomaganie innym w odnalezieniu drogi do postępu i szczęścia. Życie jednak rozłączyło losy dwojga absolwentów uczelni, rzucając ich w zupełnie inne miejsca.