Utwór napisany został przez Stefana Żeromskiego. Opublikowano go w tym samym roku, albowiem w 1891 w czasopiśmie „Głos”. Następnie mogli go przeczytać czytelnicy debiutanckiego tomu pt. „Opowiadania w 1895 roku”.
„Siłaczka” to nowela, której fabuła rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku w Obrzydłówku i na wsi Stanisławy Bozowskiej.
Problematyka książki opiera się na sprzecznych podejściach ludzi w stosunku do życia. Stanisława była za „pracą u podstaw” i edukacją. Charakteryzowała się altruizmem, gdyż pomagała wiedząc, że może umrzeć, a mimo to nie brała nic w zamian. Jej znajomy, Obarecki wybrał drogę z myślą o sobie, wykorzystywał naiwność i niewiedzę innych. Od dawna nie pamiętał już o szczytnych celach, których nie potrafiła się wyzbyć Bozowska.