Precyzyjne datowanie odleglejszych dzieł bywa dość trudne. Dokładnej dat powstania „Romea i Julii” nie znamy, gdyż nie jest poświadczona żadnym potwierdzonym dokumentem z tamtej epoki. W tekście niemal nie ma aluzji. Jedynie słowa niani Marty o trzęsieniu ziemi, zaistniałym przed jedenastu laty, wskazywałyby na rok 1591. Przesłanką kluczową dla ustalenia daty stworzenia utworu stała się analiza języka oraz stylu dzieła.
Uważa się, iż dzieje dwojga ludzi zostały w ostatecznej redakcji zapisane w latach 1594 – 1595. Ustalenia te pozostają w zgodzie z chronologią Edmunda Chamcersa. Czas ten to pierwszy okres tworzenia utworów przez Szekspira, czyli można mówić o optymistycznym etapie twórczości.
Tematyka zakochanych w literaturze nie była obca pisarzowi, gdyż już wiele razy przewijał się w starszych dziełach. Toteż sądzi się, iż zarzewiem, z którego mógł brać przykład autor, była inna książka. Według badających tę kwestię Szekspir korzystał z dość obszernego poematu Artura Brooke’a. Jego praca, która przedstawia tragiczną opowieść młodych kochanków, wydana została po raz pierwszy w 1562 roku. Z tegoż poematu skryba mógł zapożyczyć fundamentalne kształty fabuły, przemieniając i urozmaicając historię podług swojego gustu. Szekspir znał także „Pałac rozkoszy” Pointera, również umieszczoną tam opowieść o prawdziwej i wiernej miłości pomiędzy Romeem a Julią. Dodatkowo i z tego poematu najprawdopodobniej zaczerpnął podstawowy szkic fabuły, przetwarzając źródło wedle własnego zmysłu, wzbogacając i przekształcając historię.
O prapremierze „Romea i Julii” nic nie jest wiadome, albowiem brak jakiejkolwiek relacji. Niemniej przypuszcza się, iż sztuka ta była wystawiona niedługo po jej ujawnieniu, czyli w 1595 roku lub zaraz po nim.