Jagmin to przystojny, ciemnowłosy, silny i odważny wódz jazdy powstańczej. Był jak „młody Herkules z kształtów”, natomiast „Scypio rzymski z rysów”.
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego dom „stał niezbyt stąd daleko”, czyli mieszkał w pobliżu bestialskich wydarzeń, o których mowa w noweli. Lubował się w jeździe konnej. Poza tym charakteryzował się noszeniem rodowego pierścienia.
Zawżdy posłuszny swoim wartościom, z miłości do Polski, pośpiesznie przybył walczyć o dobro rodaków.
Miłował Anielkę – siostrę swojego przyjaciela. Uczucie to była odwzajemnione. Opiekował się Tarłowskim, wyniósł go po tym, jak Marysia trafiła kula. Pożegnał się z życiem, dopiero gdy próbował obronić rannych i brata swojej ukochanej.