Dramat Juliusza Słowackiego powstał w 1833 roku w Genewie, zatem w czasach, gdy uspakajały się uniesione serca Polaków po powstaniu listopadowym. Skryba w swoim dziele ujął swoje poglądy na temat niezwykłego wydarzenia, jakim była walka o niezawisłość ojczyzny.
Atomizację tematyki klęski zrywu ludzi walczących o wolność pisarz przeprowadził w „Przygotowaniu”. To w nim, podczas sabatu czarownic, Szatan przejął rolę opiekuna Polski. Chcąc być władcą świata, postanawia prowadzić walki. Bunty, wojny są wskazane, gdyż cieszy go tego typu działalność ludzka, ale nie zamierza pozwalać na to, by naród zwyciężył. Toteż diabły mają za zadanie wykreować przywódców, którzy doprowadzą do zguby ludności, czyli Chłopickiego – starca, Czartoryskiego – niewierzącego w efektywne działania komiśne, Skrzyneckiego – obojętnego i nieprzewidującego, Niemcewicza – żyjącego przeszłością, Lelewela – członka Rządu Narodowego niemogącego niczego wybrać, czy Krukowieckiego – poddającego stolicę Polski Rosjanom. Problemy tychże ludzi wynikały z niemłodzieńczego już wieku, a przyczyniły się do upadku powstania z 1830 roku. W dodatku osoby te otrzymały wsparcie przez biernych posłów na sejm.
Widoczne są dwa kontrasty, albowiem jedna postawa jest zachowawcza, a druga to walka o suwerenność. Oczywiście chcący wojowania w imię wolności i dobra rodaków to tytułowy bohater. Jest to młoda postać, której nie są obojętne losy własnego państwa.
Zapał młodzi wraz z całym zamieszaniem z odzyskaniem niepodległości mógł faktycznie przynieść pożądane rezultaty. Jednakże, wedle opinii poety, wszystko zostało zniszczone przez konserwatywny świat ludzi, który rościł sobie prawo do decydowania o teraźniejszości, chociaż jego czas już dawno minął i winien był przekazać pałeczkę młodzieży. Słowacki skrytykował niezdatność do podejmowania istotnych dla kraju decyzji. Zresztą skryba ten był jednym z wielu publicystów, którzy podzielali takie spojrzenie na powstanie listopadowe i przyczyny jego fiasku.