Kluczową skalą wierszową tegoż dzieła stanowi nierymowany, czyli biały dziesięciozgłoskowiec. Natomiast rymowany występuje we fragmentach poetyckich, np. prologi, pierwsza rozmowa zakochanych. Tym samym zostaje zaznaczona sztuczność miłosnych uniesień prowadzących do deklaracji głównego bohatera w pierwszych scenach utworu.
Pary wersów rymowanych odgrywają także rolę akcentów w zakończeniach scen lub służą ich odgrodzeniu. Prozą zaś mówią konsekwentnie ludzie niższych warstw społecznych, chociażby służący, muzykanci i inni ubodzy.
Bezprzykładne pozostaje zespolenie języka poetyckiego i potocznego, z jednej strony wyniosłego, z drugiej prostego i szczerego w wyznaniach.