Bolesław Leśmian to twórca ballad, który tworzył fabuły, by wywoływały refleksje na tematy egzystencjalne. Toteż dzieła te można nazwać utworami filozoficznymi. Narratorem dzieła pt. „Dziewczyna” jest sam autor ballady. Dlaczego? Sugeruje to język narracji, który nie jest stylizowany na ludowy.
Towarzysząca nam od wieków literatura stanowi nie tylko łączną część życia człowieczego i kultury, ale również jest wynikiem poszukiwania odpowiedzi na najtrudniejsze pytania związane z egzystencjalizmem. Zadawali je nie tylko filozofowie, ale i pisarze, i poeci, i eseiści – wszyscy twórcy literaccy i ludzie sztuki. Historia zarówno literatury, jak i kultury to ciągła chęć poznania świata i samego siebie, a każde dzieło jest próbą odpowiedzenia czym jesteśmy. W ten sposób artyści prowadzili ze sobą dysputę. Okryto też, iż każda kolejna chwila spędzona na nowo z danym tworem potrafi odsłonić w nas samych to, co dotąd było nam nieznane.
