Antek był urodziwym chłopcem, który wyrósł na dobrze zbudowanego, zręcznego i o wyprostowanej sylwetce. Rysy jego twarzy były regularne, a cera świeża. Sprawiał wrażenie osoby mądrej. Jego kręcone włosy były koloru blond, natomiast brwi – czarnego. Do tego uroku dodawały mu ciemnoszafirowe oczy marzyciela. Kobiety zwracały nań uwagę, natomiast mężczyźni oceniali go po wyglądzie, sądzili bowiem, że nigdy nie nadwerężył się pracą.
Chłopiec także posiadał piękną osobowość. Ciekawość świata, wrodzone talenty, natura artysty, zdolności techniczne i uduchowione uczucia wobec wójtowej – to wszystko wskazuje na bogate wnętrze. Bohater nie bał się pokonywać granic, zakradł się nawet na prom, by poznać nieznane. Nie interesowały go codzienne czynności, gdyż interesowało go coś, czego inni nie byli w stanie pojąć. Jeśli coś lubił, szybko się tego uczył, świadczy o tym praca w kuźni. W dodatku był odważny, gdyż on jedyny przystał na samodzielne podkucie konia. Nie zraziły go nawet śmiechy kolegów, którzy, tak jak on, byli tam, aby poznać rzemiosło. Antek był byt dobry. Obawiając się o swoje dobra materialne kowal, był zmuszony odsunąć go od dalszej nauki.
Omawiana postać nie tylko stanowiła piękno, ale także była wrażliwa na wszystko, co było cudowne. Przykładem była jego miłość do wójtowej, która miała charakter platoniczny, a wręcz uduchowiony, gdyż widział ją, jakby była nadzwyczajnym zjawiskiem, wręcz świętą. Uczucie to jeszcze bardziej urozmaiciło jego ducha.