George Byron to znany angielski poeta oraz dramaturg. Przyszedł na świat 22 stycznia 1788 roku w Londynie. Wychowywany był przez matkę w Szkocji, w Aberdeen.
Już za życia stał się legendą, przeto naśladowali go różni romantycy. Zresztą sam miał typowo romantyczną biografię, choć należy zaznaczyć, iż bohater bajroniczny to dość mała część jego dorobku, którą nie powinno się łączyć z samą osobowością pisarza. Nie zmienia to jednak faktu, iż jego żywot pełen był skandali obyczajowych i podbojów miłosnych. Z Byrona był niemały globtroter. Podróżował po Europie i zawierał przyjaźnie, zwłaszcza z literatami.
Należał do inteligentnych i wykształconych, a tytuł szlachecki otrzymał w wieku dziesięciu lat po śmierci swojego stryjecznego dziadka, czyli Szóstego Barona Byron. Mając 24 lat, zasiadał w Izbie Lordów. Zajmował się zarówno problemami społeczno-politycznymi, jak i kulturalnymi. Wypowiadał otwartą walkę ustaleniom, głupocie, nierówności społecznej, niesprawiedliwości. Manifestował idee wolności, dzięki czemu po śmierci był opłakiwany przez Greków, którzy widzieli w nim swojego bohatera. Na jego cześć w Atenach stworzono Dzielnicę Byrona.
Nie ulega wątpliwości, iż ten poeta był arystokratą ducha skazanym na odrzucenie, ostracyzm. Sam wybrał dolę pielgrzyma. Walczył o autonomię Grecji przeciwko Turkom i to właśnie tam zmarł na malarię. Do choroby mogło przyczynić się osłabienie na skutek puszczania krwi, czyli metody, która miała pomóc pacjentom. Zmarł 19 kwietnia 1824 roku, mając zaledwie 36 lat.
Przez te 36 lat zdążył dorosnąć i stworzyć takie dzieła jak „Giaur” czy „Don Juan” okrzyknięty jednym z najwspanialszych arcydzieł tamtego okresu. Rozpowszechnił więc dwa rodzaje gatunków literackich, czyli powieść poetycką i poemat dygresyjny. Najistotniejsze jednak jest to, iż wcielał słowo w czyn. Między tym, co mówił, a robił, panowała spoistość.