Ballada ma dwóch narratorów.
Pierwszym jest jej autor wprowadzający czytelników w nieznany świat pełen tajemniczości i ostrzegający przed nocnym pobytem nad Świtezią. Drugim relacjonującym jest córka Tuhana, czyli bohater fantastyczny, który chce poznać sekret dna jeziora. Następnie głos odzyskuje poeta.
Dostrzegamy tutaj budowę szkatułkową.