Menu Zamknij

Streszczenie utworu „Panna Antonina” Elizy Orzeszkowej

 

 

   Narratorem jest przede wszystkim znajoma tytułowej bohaterki, osoba wspominająca ją samą oraz jej opowieści. Przybliża ona czytelnikom jej osobę i to, co od niej usłyszała. Pierwszą swoją historię panna Antonina opowiada jej, będąc w wieku trzydziestu kilku lat. Kobieta ta już w tak młodym wieku wygląda na przemęczoną i starszą od swoich rówieśnic. Główna postać jest zwolenniczką emancypacji kobiet. Te, które nic pożytecznego nie czynią, są według niej pasożytami w społeczeństwie. Popiera kształcenie pań na najwyższym poziomie. Sama też daje nauki. Siedemnaście lat była guwernantką u obcych, a od czterech pomieszkuje w mieście i jeździ do domów swoich uczniów. Wieczorami bezpłatnie uczy ubogie dzieci.

„Panna Antonina” to opowiadanie o kobiecie pozytywistycznej

 

 

   „Panna Antonina” to dzieło o tematyce dotyczącej nauczania dzieci, w tym dziewcząt. To nie jedyny utwór Elizy Orzeszkowej, w którym przedstawiona jest historia nauczycielki, by przedstawić ówczesne problemy związane z biedą i brakiem dostępu do edukacji. Jednakowoż guwernantki te różnią się od siebie. Joanna Lipska nauczała dopiero po śmierci swojego rodzica, gdy musiała odciążyć finansowo brata. Można przeto się zastanawiać, czy wykonywałaby ten zawód, gdyby nie jej zła sytuacja ekonomiczna. Trudno nam mówić, by była zdecydowanie wroga próżniaczemu podejściu kobiet do życia.

 

Translate »