Polski pisarz tworzył w epoce pozytywizmu. To w tym czasie zaczęto pisać książki skierowane do dzieci i młodzi. Powstawały dla nich przygodowe, popularnonaukowe, historyczne i współczesne powieści. Właśnie poprzez myśli o tej grupie odbiorców, chciano wpływać na kształt przyszłych pokoleń. Oddziaływano na młodzież, formułując kształt ich osobowości i ukazując im wzór właściwej postawy życiowej.

   Staś Tarkowski wraz ze swoim ojcem – Władysławem to Polacy, którym traf odebrał możność cieszenia się z życia we własnej ojczyźnie. Powodem braku możliwości bycia wśród swoich rodaków był udział inżyniera Tarkowskiego w powstaniu styczniowym, czyli zbrojnym wystąpieniu Polaków, do którego doszło w 1863 roku, przeciwko Rosji, która to dawniej odebrała Polsce suwerenność.

   Sienkiewiczowska książka pt. „W pustyni i w puszczy” jest opowieścią napisaną po odbyciu przez skrybę podróży do Afryki. Swoje wrażenia literat przelał na kartki papieru i tym sposobem stworzył powieść podróżniczo-przygodową, w której to ukazał nie tylko niezwykłe losy dwojga młodych przyjaciół przebywających w Afryce, lecz również piękno samego kontynentu. Od stu lat historia ta czytana jest przez młódź, która to – zaczytana w pasjonujące przypadki Stasia Tarkowskiego i małej Nel Rawlison – z zapartym tchem śledzi kolejne przedstawione przez pisarza wydarzenia i z opisów Czarnego Lądu wyobraża sobie jego wygląd i klimat. Zresztą autor utworu opisał w nim nie tylko przyrodę obcego nam kontynentu, ale i zwyczaje zamieszkujących go ludzi.

   Cóż może oznaczać „w pustyni”, a co w „puszczy”? Czy coś istnieje w jednym i drugim miejscu jednocześnie? Czy główne postacie żyją w tych miejscach, to znaczy Staś w jednym miejscu, a Nel w drugim? A może tytuł sienkiewiczowskiej książki wskazuje nam miejsce akcji utworu?