To, co wiemy o tytułowej postaci z opowieści o jej dziejach, umożliwia nam postrzeganie jej jako alegorię bytu jej generacji, prokreacji polistopadowej. Losem tego pokolenia była walka, emigracja, wagabunda, tęsknota.
Oprócz tego Skawiński to istny przykład człowieka, który zatracił swoją młodość, poświęcając ją ojczyźnie. Stanowi także metaforę losu człowieczego, gdyż w jego żywocie przewijają się motywy związane z jesienią życia: poczucie bezsensu, rozczarowanie, samotność i wyczerpanie.