Trzech harcerzy o pseudonimach: Zośka, Alek, Rudy utkwiło nie tylko w pamięci wielu swoich kolegów, rodaków, ale także na kartkach Aleksandra Kamińskiego. Czymże sobie na to zasłużyli?
Postaci z „Kamieni na szaniec” wykształtowały się dzięki takim dziełom jak wiersze Juliusza Słowackiego. To między innymi „Testament mój” wpłynął znacznie na osobowości opisanych przez Kamińskiego bohaterów.
„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego to utwór opisujący przeżycia i relacje harcerzy poświęcających swoje młode lata dla dobra własnego kraju. Młódź ta znalazła się pod niemiecką okupacją. Wtenczas trudno żyło się zwykłym Polakom. Jednak najtrudniej było przetrwać aktywnym, młodym ludziom. Wbrew tak ciężkim czasom stanęli na wysokości zadania. Nie dość, że się nie ugięli, to jeszcze poradzili sobie z uprzednio wyznaczonymi funkcjami. Na skutek panującego zła, wyrośli na zacnych, solidarnych i wspierających swoją ojczyznę ludzi.
Przyszedł na świat 13 listopada 1920 roku. Pochodził z domu inteligentów, innymi słowy miał mądrych i poczciwych rodziców, co pomogło w pozytywnym kształceniu jego charakteru.
Książkę Aleksandra Kamińskiego zamykają wyrazy wspaniale tłumaczące kwintesencję tej opowieści, albowiem mówią na temat „ideałów braterstwa i służby”, a także o tych, którzy potrafią „pięknie umierać i pięknie żyć”. Jednakże, podobnie do innych utworów, w dziele tym poruszono pewne problemy, z których wyróżnić można cztery fundamentalne.
Przed śmiercią skatowany przez gestapo, trzymający rękę Zośki Rudy wyszeptał fragment znanego wiersza Juliusza Słowackiego pt. „Testament mój”. Oto cytowana przezeń zwrotka:
Aleksander Kamiński ukazuje nam pewną załogę równolatków, którym to zaraz przed II wojną światową udało się zdać egzamin dojrzałości. Uczęszczali oni wówczas w stolicy do gimnazjum im. Stefana Batorego. Tworzyli grupę towarzyską, a dodatkowo zespół harcerski zwany „Buki”. Stanowili reprezentację młodzieży inteligenckiej, która żyła w niezłych warunkach, co pomagało im w kształtowaniu się osobowości.
Fabuła utworu Aleksandra Kamińskiego toczy się w Warszawie od roku, w którym wybuchła II Wojna Światowa, po rok 1943. Obejmuje ona środowisko młodych harcerzy z gimnazjum im. Stefana Batorego. Istnieje tam grupa Buków działająca pod opieką Domańskiego, który jest profesorem geografii.