Najistotniejsze wydarzenie historyczne, które jest tłem wydarzeń w sienkiewiczowskim dziele o Stasi i Nel, to powstanie Mahdiego – człowieka, który jeszcze dzisiaj uchodzi w Sudanie za narodowego bohatera.
-
Pobyt dzieci w Port Saidzie.
-
Rozmowa o Fatmie.
-
Obiad u Rawlisona i plany wyjazdu do Medinet.
Henryk Sienkiewicz drobiazgowo ukazał obszary, do których dotarła młódź.
Staś Tarkowski to zaledwie czternastoletni Polak i jednocześnie główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza, której tytuł brzmi „W pustyni i w puszczy”. Przyszedł na świat i wychował się nie w Polsce, ale „w Port-Saidzie, nad kanałem, wskutek czego (…) nazywali go »dzieckiem pustyni«”.
Tak Egipt, jak Sudan zamieszkiwany był przez wyznawców islamu – Arabów oraz inne ludy afrykańskie, które napłynęły w celach zarobkowych (praca przy budowie, a potem przy konserwacji Kanału Sueskiego). Oprócz tego warto pamiętać o plemiennych mieszkańcach tego lądu.
Wybitny skryba żył w polskim pozytywizmie, czyli epoce, w której to tworzyło się książki nie tylko dla dorosłych, ale również te przeznaczone dla młodszych ludzi. Zważając na młódź, powstawały wtenczas różne powieści: psychologiczne, popularnonaukowe, współczesne, historyczne i oczywiście przygodowe. Wszystkie one miały wpływać na czytelnika, kreować jego osobowość, charakter i właściwe życiowe stanowisko.
Utwór Henryka Sienkiewicza pt. „W pustyni i w puszczy” na tle ówczesnych mu czasów i na dzisiejszych
Polski pisarz tworzył w epoce pozytywizmu. To w tym czasie zaczęto pisać książki skierowane do dzieci i młodzi. Powstawały dla nich przygodowe, popularnonaukowe, historyczne i współczesne powieści. Właśnie poprzez myśli o tej grupie odbiorców, chciano wpływać na kształt przyszłych pokoleń. Oddziaływano na młodzież, formułując kształt ich osobowości i ukazując im wzór właściwej postawy życiowej.
Staś Tarkowski wraz ze swoim ojcem – Władysławem to Polacy, którym traf odebrał możność cieszenia się z życia we własnej ojczyźnie. Powodem braku możliwości bycia wśród swoich rodaków był udział inżyniera Tarkowskiego w powstaniu styczniowym, czyli zbrojnym wystąpieniu Polaków, do którego doszło w 1863 roku, przeciwko Rosji, która to dawniej odebrała Polsce suwerenność.
Sienkiewiczowska książka pt. „W pustyni i w puszczy” jest opowieścią napisaną po odbyciu przez skrybę podróży do Afryki. Swoje wrażenia literat przelał na kartki papieru i tym sposobem stworzył powieść podróżniczo-przygodową, w której to ukazał nie tylko niezwykłe losy dwojga młodych przyjaciół przebywających w Afryce, lecz również piękno samego kontynentu. Od stu lat historia ta czytana jest przez młódź, która to – zaczytana w pasjonujące przypadki Stasia Tarkowskiego i małej Nel Rawlison – z zapartym tchem śledzi kolejne przedstawione przez pisarza wydarzenia i z opisów Czarnego Lądu wyobraża sobie jego wygląd i klimat. Zresztą autor utworu opisał w nim nie tylko przyrodę obcego nam kontynentu, ale i zwyczaje zamieszkujących go ludzi.
W sienkiewiczowskiej opowieści o Stasi i Nel występuje narrator wszechwiedzący. Narracja poprowadzona została przez pisarza w trzeciej osobie.