Menu Zamknij

anons

Wyraz „anons” można czasami zamienić na „zapowiedź” lub „ogłoszenie”, a nawet niekiedy na „zwiastun”.

 

 

Słowo „anons” to primo – ogłoszenie zamieszczane w prasie, secundo – fragmenty filmu, audycji telewizyjnej bądź słuchowiska radiowego emitowany w celach promowania, inaczej zwiastun.

 

 

 

W liczbie mnogiej są możliwe dwie formy: częstsza to „anonsy”, rzadsza – „anonse”. Przykład:

 

Ach, dość mam tych gazet, a te anonsy to już wielka przesada!

 

 

adoracja

„Adoracja” może czasami być zastąpiona zwrotami, wyrazami: „uwielbienie”, „zachwyt”, „podziw”, „hołd” lub „admiracja”, „czołobitność” czy „estyma”.

 

 

 

Wyraz ten to nie tylko ceremonia oddawania czci Bogu obecnemu w sakramencie, ale także akt uwielbienia, podziwiania, składania hołdu, czy też ukazywania szacunku. Przykład:

 

On jest obiektem czyjejś adoracji.

 

adherent

Bywa, że słowo „adherent” można zastąpić słowami: „sprzymierzeniec”, „akolita”, „sympatyk”, „zwolennik”, czy „stronnik”.

„Adherent” to osoba popierająca kogoś, opowiadająca się lub będąca za kimś. Przykład:

 

 

 

Mamy do czynienia z adherentami obozu reform.

 

 

ach

„Ach” może być zastąpione przez „och”, czasami: „ojej”, „ależ”.

„Ach” to wykrzyknienie. Słowo to objawia rozmaite emocje, np. rozdrażnienie, estymę, zaskoczenie, zdziwienie, pragnienie, zachwyt, uciechę. Przykład:

 

Ach, jak dobrze, że cię widzę!

 

 

Zaproszenie – jak poprawnie napisać?

 

  Do kategorii wypowiedzi zwykle pisemnej użytkowej należy zaproszenie. Tym się różni od innych podobnych form, że bezpośrednio zwraca się do czytelnika. Celem tej wypowiedzi jest zaprezentowanie jakiegoś wydarzenia i zachęcenie adresata do uczestniczenia w nim. Cechują ją wyrażenia frazeologiczne, np. „mam zaszczyt zaprosić”. Zaproszenie może być pisane z myślą i o jednej osobie, i o grupie ludzi. Można również zaprosić kogoś z osobą towarzyszącą. Ostatnio nastała moda na zaproszenia czworonożnych ulubieńców domowych.

Translate »