-
Ciekawość i sens rewolucji proletariackiej.
-
Sprawa mniejszości narodowych.
-
Recesja gospodarcza i kryzys parlamentarny.
-
Ślub Seweryna Baryki z Jadwigą Dąbrowską z Siedlec.
-
Narodziny Cezarego Baryki.
-
Miłość, bogactwo, przepych oraz rozpieszczony syn Seweryna i Jadwigi.
-
Powołany do wojska Seweryn i samotne wychowywanie syna.
-
Rewolucja w Baku i Cezary po stronie wrogich sił.
-
Oddany przez chłopca majątek i zajęty dom Baryków.
-
Pomoc Barykowej dla przebranej za żebraczkę księżnej i jej córek.
Rodowód:
- Rodzice przyszłego bohatera.
- Jadwiga Barykowa z domu Dąbrowska pochodziła z Siedlec. Wbrew swoim uczuciom do innego oraz prowadzonego przez siebie wewnętrznego konfliktu została wydana za mąż za starszego, acz posiadającego dobrą posadę urzędniczą w carskiej administracji – Seweryna Barykę.
- Seweryn Baryka nie był człowiekiem wykształconym i nie posiadał zawodu. Przez dłuższy okres swojego życia zmieniał zajęcia, stanowiska, poszukując przy tym najbardziej przynoszącego zysk źródła utrzymania. Dzięki protekcji rodaków w carskim aparacie administracyjnym rozpoczął wspinaczkę po szczeblach kariery i gromadzenie większego majątku. Wreszcie osiadł w Baku, gdzie uzyskał wysoką pozycję w „światku polskim”.
-
Cezary Baryka.
-
Narodziny chłopca: 1900 rok w Baku.
-
Dzieciństwo pełne: miłości, komfortu, rozpieszczania.
-
Tożsamość narodowa syna: Uczęszczając do rosyjskiej szkoły, wyrastał bardziej na Rosjanina niż Polaka, chociaż rodzice dbali, by nie zapomniał o Polsce i ojczystej mowie.
-
Stefan Żeromski kojarzony jest z twórcą obowiązkowych, zatem i często z niechęcią czytanych, lektur. Niekiedy usłyszymy o ulicy nazwanej na jego cześć lub szkole noszącej jego imię. Przeważnie jednak nie zastanawiamy się nad jego życiem, a jest nie tylko interesujące, ale i stanowi dowód na to, że dobrze wiedział, o czym pisze. Weźmy chociażby Senekę, który uważał, iż bogactwo nie jest istotne, a nawet bywa niszczące, a mimo tego nie obył się bez niego. Z Żeromskim było inaczej. Najpierw przeżył, zaobserwował, o czym świadczy jego życiorys, a później opisywał.
Jarosław Leon Iwaszkiewicz o pseudonimie Eleuter, urodzony w 1894 roku pod kijowem, wyrósł zarówno na prozaika, jak i poetę. Eseista i tłumacz współtworzył grupę poetycką – Skamander, do której należeli twórcy związani z Pro Arte Et Studio. Jako współpracownik tworzył „Wiadomości Literackie”. Poza tym był wieloletnim redaktorem naczelnym czasopisma „Twórczość”. Do ciekawostek możemy zaliczyć fakt, że jego matką była Maria spokrewniona z rodzicami kompozytora – Karola Szymanowskiego. Żona zaś – Anna Iwaszkiewiczowa z domu Lilpop – to pisarka i tłumaczka. Ich dzieci to Maria urodzona w 1924 i cztery lata później – Teresa. Inną nowinką jest to, że Iwaszkiewicz urodził się jako Leon, lecz za sprawą najbliższych, którzy nazywali go Jarosławem, w 1945 stał się Jarosławem Leonem Iwaszkiewczem.
Skryba powiązał malarstwo z literaturą, gdyż obie formy prezentują podobne znaczenie.
Artyści to istoty, które pośredniczą w odczuwaniu przez ludzkość tego, co ma miejsce wokół.
Nie da się ukryć, że najsampierw należy wytłumaczyć, czym jest tytułowe pokolenie. To z pewnością multum ludzi, którzy stracili swoje najcudowniejsze młode lata przez tragiczną sytuację swojego kraju. Nie mogli cieszyć się z tego, co przynosi adolescencja i życie. Zbyt wcześnie byli zmuszeni do dorośnięcia. Wielu z nich straciło życie.
Jak wiadomo ikarowe loty to odkrywcze projekty, które mogą się źle zakończyć. Ikar to postać mityczna, której ojcem był Dedal. Za sprawą możliwości własnego ojca i skrzydłom zaprojektowanym przez rodzica, wbrew jego ostrzeżeniom wzniósł się ku niebu. Leciał niczym ptak. Niestety, znalazł się za blisko słońca, co spowodowało stopienie się przez promienie wosku łączącego pióra, przez co bohater spadł do morza. W ten oto sposób stracił to, co najcenniejsze – życie. Postać mityczna stała się znakiem marzeń ludzkich, natchnieniem, ale również przestrogą dla innych. Motyw ten wykorzystali tacy jak: Herbert Draper, Piotr Bruegel, Jarosław Iwaszkiewicz, Tadeusz Śliwiak, Ernest Bryll, Tadeusz Różewicz, Stanisław Grochowiak.
Jarosław Iwaszkiewicz lubował się w ukazywaniu w swoich utworach doznań związanych z wojną i okupacją hitlerowską.