Od samego początku romantyczni twórcy liczyli się bardziej z zachowaniem łańcucha obnażanego toku myślowego niż z uporządkowaniem przebiegu rozgrywanej akcji.
Zgodnie z kanonem poetyki dramatu romantycznego, który ma wiele wspólnego ze średniowieczem, akcja dzieła Słowackiego toczy się symultanicznie na ziemi, w niebie i piekle. Tą oto metodą ukazane wydarzenia są jednocześnie symboliczne i rzeczywiste. Realizm ten sprawia wrażenie wiarygodności zdarzeń.
Juliusz Słowacki tak zbudował życiorys głównego bohatera, ażeby był zgody z przyjętym schematem przez wybitnych artystów w dobie romantyzmu, czyli takich jak: Goethe, Byron czy polskiego wieszcza – Mickiewicza. Tytułowa postać, podobnie do kreacji stworzonych przez wymienionych twórców, doświadcza nieszczęśliwego uczucia, a nawet chęci autodestrukcji.
„Kordian” Juliusza Słowackiego to zbiór pojedynczych epizodów z życia tytułowej postaci, które ukazują jego ewolucję i zmiany zachodzące w jego jestestwie.
Dramat Juliusza Słowackiego powstał w 1833 roku w Genewie, zatem w czasach, gdy uspakajały się uniesione serca Polaków po powstaniu listopadowym. Skryba w swoim dziele ujął swoje poglądy na temat niezwykłego wydarzenia, jakim była walka o niezawisłość ojczyzny.
„Kordian” to praca znanego skryby, która miała ukazać dzieje walczącego o niepodległość pokolenia. Można więc uznać ją za głos poety w dyspucie na emigracji po porażce powstańców. Czy jednak sam autor nie powołał do życia swoje dzieło, by w tej formie dokonać rozliczenia z własnymi życiowymi osiągnięciami?
Mottem „Kordiana” jest pewien fragment z powieści poetyckiej Juliusza Słowackiego, której tytuł to „Lambro”:
„Kordian” nie należy tylko do wielkich arcydzieł Słowackiego, ale także literatury polskiej. Z pewnością należy pamiętać o jednym z czołowych dramatów romantycznych, niemniej jednak nie zapominajmy, iż autor odwołał się w utworze do takich form dramatycznych, które były znane już średniowiecznym twórcom.
„Kordian” Juliusza Słowackiego powstał w 1833 roku w Genewie, natomiast wydano go w marcu następnego roku.
Utwór powstał w Genewie, w czasie drugiej części 1833 roku. Zamysł pisarza był nieco inny, a świadczy o tym podtytuł „Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”. Drugą część skryba zniszczył, a o trzeciej niczego nie wiadomo. Dlatego też stosuje się tytuł, który autor wybrał dla całej trylogii.