Tytułowym bohaterem powieści napisanej przez Irenę Jurgielewicz jest Zenek Wójcik. Przyjrzyjmy się zatem wartościom, które ta postać uznała za najistotniejsze.
-
Zadomowienie się dzieciaków na nowo powstałej wyspie i wyczajenie obcego.
-
Ranny Zenek u lekarza Zalewskiego.
-
Zafascynowanie Uli wyglądem chłopca.
Już na początku książki dowiadujemy się, iż nieopodal miejscowości Olszyny płynie rzeka o nazwie Młynówka. To teren zadrzewiony z domieszką piachu i pól nieuprawianych przez dłuższy czas zwanych ugorami.
Kim naprawdę jest tytułowy bohater? Czy ten, właściwie najstarszy z pięciorga przyjaciół, chłopak na pewno jest pełen sprzeczności? Czy bezspornie czynił zło? Może nie zasłużył na zainteresowanie, a tym bardziej na pomocną rękę?
Wieś, w której przyszedł na świat Janek, była pouwłaszczeniowa. Sprawami karnymi zajmował się samorząd poprzez sąd gminny, którym był wójt z ławnikami. Pomocą był stójkowy pilnujący ładu.
Zagadnienie noweli znanego prozaika najlepiej ukazuje zakończenie dzieła.
-
Przyjście na świat wątłego i słabego dziecka.
-
Nadzwyczajna miłość Janka do muzyki.
-
Wykonanie „skrzypiec” przez dziecko.
Bohater został ukazany za pomocą środków, które wyraźnie wpływają na wyobraźnię osoby czytającej oraz na jej uczucia. Przykładem takich zabiegów są cytaty z np. początkowej mowy narratorskiej o Janku: „wątłe to, słabe”. W dziele Sienkiewicza występują także epitety oraz porównania, a dzięki nim zobrazowana została sylwetka chłopca, np. „chuderlawe ciało”.