Narratorem jest przede wszystkim znajoma tytułowej bohaterki, osoba wspominająca ją samą oraz jej opowieści. Przybliża ona czytelnikom jej osobę i to, co od niej usłyszała. Pierwszą swoją historię panna Antonina opowiada jej, będąc w wieku trzydziestu kilku lat. Kobieta ta już w tak młodym wieku wygląda na przemęczoną i starszą od swoich rówieśnic. Główna postać jest zwolenniczką emancypacji kobiet. Te, które nic pożytecznego nie czynią, są według niej pasożytami w społeczeństwie. Popiera kształcenie pań na najwyższym poziomie. Sama też daje nauki. Siedemnaście lat była guwernantką u obcych, a od czterech pomieszkuje w mieście i jeździ do domów swoich uczniów. Wieczorami bezpłatnie uczy ubogie dzieci.