Utwór napisany został przez Stefana Żeromskiego. Opublikowano go w tym samym roku, albowiem w 1891 w czasopiśmie „Głos”. Następnie mogli go przeczytać czytelnicy debiutanckiego tomu pt. „Opowiadania w 1895 roku”.
Utwór „Siłaczka” ukazuje nam świat młodych ludzi, którym po zdobyciu wykształcenia przyszło prowadzić swoje życie prywatne i zawodowe w wiejskim otoczeniu. Główne postaci, czyli Stanisława Bozowska i Paweł Obarecki poznawszy się na studiach, zrozumieli, że łączy ich ten sam cel – pomaganie innym w odnalezieniu drogi do postępu i szczęścia. Życie jednak rozłączyło losy dwojga absolwentów uczelni, rzucając ich w zupełnie inne miejsca.
Problemy w „Przedwiośniu”:
Stefan Żeromski, pisarz nieznany na świecie tak, jak w Polsce, pisał w sposób zrozumiały wyłącznie dla swoich rodaków.
Po I wojnie światowej zmianie uległa mapa terytorialna starego kontynentu. Nie tylko Polska odzyskała w tamtym czasie suwerenność. Jednakże po 123 latach podległości, odzyskanie wolności stało się jakby momentem przełomowym dla Polaków.
Wtenczas nie tylko nasz kraj staje się wolny, choć odzyskanie autonomii to moment krytyczny dla wszystkich obywateli polskich.
Choć z początku Cezary był bierny wobec Polski, a nawet przystawał z rosyjskimi siłami, to w późniejszych latach nie można mu odmówić troskliwości o swoją własną ojczyznę.
-
Ciekawość i sens rewolucji proletariackiej.
-
Sprawa mniejszości narodowych.
-
Recesja gospodarcza i kryzys parlamentarny.
-
Ślub Seweryna Baryki z Jadwigą Dąbrowską z Siedlec.
-
Narodziny Cezarego Baryki.
-
Miłość, bogactwo, przepych oraz rozpieszczony syn Seweryna i Jadwigi.
-
Powołany do wojska Seweryn i samotne wychowywanie syna.
-
Rewolucja w Baku i Cezary po stronie wrogich sił.
-
Oddany przez chłopca majątek i zajęty dom Baryków.
-
Pomoc Barykowej dla przebranej za żebraczkę księżnej i jej córek.
Rodowód:
- Rodzice przyszłego bohatera.
- Jadwiga Barykowa z domu Dąbrowska pochodziła z Siedlec. Wbrew swoim uczuciom do innego oraz prowadzonego przez siebie wewnętrznego konfliktu została wydana za mąż za starszego, acz posiadającego dobrą posadę urzędniczą w carskiej administracji – Seweryna Barykę.
- Seweryn Baryka nie był człowiekiem wykształconym i nie posiadał zawodu. Przez dłuższy okres swojego życia zmieniał zajęcia, stanowiska, poszukując przy tym najbardziej przynoszącego zysk źródła utrzymania. Dzięki protekcji rodaków w carskim aparacie administracyjnym rozpoczął wspinaczkę po szczeblach kariery i gromadzenie większego majątku. Wreszcie osiadł w Baku, gdzie uzyskał wysoką pozycję w „światku polskim”.
-
Cezary Baryka.
-
Narodziny chłopca: 1900 rok w Baku.
-
Dzieciństwo pełne: miłości, komfortu, rozpieszczania.
-
Tożsamość narodowa syna: Uczęszczając do rosyjskiej szkoły, wyrastał bardziej na Rosjanina niż Polaka, chociaż rodzice dbali, by nie zapomniał o Polsce i ojczystej mowie.
-