Dla mnie świat byłby uboższy, gdyby… Właśnie. Jaki jest świat ludzi? Infantylny, postępowy, dwulicowy? Czy zmieniłabym coś na lepsze? A może każda zmiana przyniosłaby tylko szkodę? Czy w ogóle jest sens zmieniania tego, co działa? Jeśliby odważyć się cokolwiek zmienić, to jak wówczas nasz świat będzie funkcjonował? Zawsze pozostaje ryzyko, że będzie znacznie gorzej.
Naprędce odpowiadając na zawarte w tytule pytanie, można napisać, iż życie w naszych czasach jest wspaniałe, lepsze od tych, w którym przyszło egzystować naszym przodkom. Jednak po dokładniejszej analizie dochodzi się do dość smutnego wniosku. Jakiego?
Nad brzegiem oceanu dokazywał chłodny wiatr. Chłód wnikał we mnie, powodując zesztywnienie. Co prawda w Polsce zimno szaleje przez większość roku i jestem do niego przyzwyczajona, acz ostatnie dwa sierpniowe tygodnie, spędzone w ciepłym klimacie, nieco zmniejszyły moją odporność na jakikolwiek przejaw gorszej pogody. Daleko mi było jednak do odczuć Belli, głównej bohaterki ze znanego cyklu autorstwa Stephenie Meyer, która to nie cierpiała niczego co wilgotnawe i chłodnawe. Zresztą to miejsce niczym nie przypominało tego zimnego, mokrego Forks.
Autor: K. Gawin
Łódź
Pewnego letniego wieczoru, kiedy słońce jeszcze obdarowywało mnie swoimi promieniami, wyszłam z autobusu i udałam się do pobliskiego wiejskiego sklepu spożywczego. To dość mały sklepik, w którym jedyne co można kupić to podstawowe rzeczy. Weszłam do niego, miałam bowiem dużą ochotę na oranżadę. Dawno nie raczyłam się jej smakiem, więc tym razem dałam się skusić mojej zachciance. Jak miło było, po takiej podróży, zażyć łyków zimnego napoju. Oparłam się o drzewo i stopniowo pozbywałam się płynu ze szklanej butelki. Potem wręczyłam ją sprzedawcy i udałam się w stronę domku.
Zezwolenie autorki – Kamelii Grater
na opublikowanie tejże pracy na stronie:
werbalnik.pl
Noc już w starożytności kojarzyła się z tym, co mroczne i ciemne. Biblia ukazuje nam noc i związaną z nią ciemność jako grzech i śmierć. W Księdze Psalmów przeczytać można „Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci (…). Bo, sprzeciwili się słowom Bożym”. Cień również sprzężony z ciemnością, w przeciwieństwie do tego łączącego się z opieką, to zła noc. Hiob załamany ciągłym, niesprzyjającym losem, nieumiejący sobie wyłożyć, dlaczego Wszechdobry go tak karze, rzekł: „Pójdę i nie wrócę się, do ziemi ciemnej i okrytej mgłą śmierci, ziemi nędzy i ciemności, kiedy cień śmierci jest”. Cień jest znakiem śmierci, albowiem w momencie śmierci Jezusa na krzyżu ziemię ogarnął niezbadany mrok. Grecy wierzyli, iż dusze przebywają w Hadesie i przybierają postać cieni, a ten kraj zmarłych to kraina cieni, czy też Królestwo Cieni, gdzie mrok przypomina nic innego, jak właśnie noc.
Magdalena Stawczyk
kl. VI SP
Nie ma rodziny idealnej. W każdej zdarzają się momenty kryzysowe i przeciwności, z którym należy sobie poradzić. Chyba że nam już nie zależy.
Czy sztuka jest nam potrzebna i czym w ogóle ona jest? Do czego jej potrzebujemy? Co nam daje? A może jest bezwartościowa i tylko zajmuje nasz cenny czas? Jeśli nie, to może jej zadaniem jest nas omamić, by było łatwiej nami sterować?
W moim dotychczasowym życiu czytelniczym poznałem już kilka utworów, które wpłynęły na los bohaterów innych dzieł. Zwykle były to te, stworzone przez pisarzy romantyzmu. Odgrywały istotną funkcję także w życiu czytelnika. Romantyzm miał dość spory wpływ na wychowanie wielu pokoleń naszych rodaków, uczył bowiem odwagi, czym jest poświęcenie i miłość do ojczyzny.
Rozważając tematykę, błyskawicznie przyszło mi na myśl wczesne dzieciństwo. Dlaczego? Ponieważ to nie tylko początek życia, ale również nauka tego, co nas otacza. To wtedy odbywa się wczesne kształtowanie osobowości, która później już tylko w nieznacznym stopniu ulega zmianom poprzez to, co obserwuje i doświadcza. Opiekunowie, bliscy i znajomi wówczas mają na nas duży wpływ. Nikt ani nic już takiego wpływu na człowieka nie ma, chyba że partner lub ekstremalne sytuacje życiowe, zwłaszcza te przykre.
Wokół nas jest wiele takich miejsc, w których chętnie spędzamy czas: dom, basen czy park. Jednakże na świecie jest takie jedno, które przyciąga mnie każdego roku. Z niego nie zobaczę morza ani gór, a mimo to fascynuje mnie jego piękno. Znajduje się koło Mrągowa, niedaleko Poznania. Okolice te pełne są zieleni i jezior. W każde wakacje jeżdżę do domku położonym vis a vis małego jeziora. To także teren zalesiony.
